Terug naar de Kern...
Hmmm, het wil niet echt (of echt niet) lukken om een pitch te schrijven voor de pitchavond van Awesome Foundation Tilburg. Al een hele tijd gebeurd er niets op het beeldscherm voor me, ik begin hem een beetje te nijpen. Ik heb nog welgeteld twee en een halve dag om me voor te bereiden. Ok, ik beken, ik heb al twee dagen verloren laten gaan. Tja, uitstelgedrag, ik heb er op het moment enorm veel last van. Inmiddels is het 11.04 uur en heb ik een al hele grote chocoladereep achterover gewerkt ‘En dan houd ik de rest van de verorberde etenswaren maar liever even voor mezelf!’
Spannend, dat is wat ik het vind. Enorm spannend…
Het voelt alsof er heel veel vanaf hangt. ‘Nou ja, volgens mij is het eigenlijk geen gevoel maar zijn het gedachten.’
Hoe krijg ik in 5 minuten tijd de jury zover dat ze ‘Baden in Liefde’ het geweldigste project vinden wat is gepresenteerd en de € 1000,- cheque aan mij overhandigen. En daar zit de clou, ik ben bezig met wat ik denk dat zij willen horen, wat zij nodig hebben.
Voor mij werkt het het beste om er gewoon over te vertellen. De vraag is of ik dan, dat waar zij de keuze op baseren, ook echt te pakken heb.
Terug naar de kern…wat wil IK? Wat is het doel, wat wil ik bereiken?
Het uiteindelijke doel is dat op 10 mei het bad ergens staat en dat mensen letterlijk een moment kunnen baden in liefde. Dat is het, niet meer en niet minder. En het hoe, wat, wie, waar is daarin wat nog open ligt. Mijn hoofd maakt overuren met het regelen ervan, met het bedenken, uitzoeken, er iets van vinden ‘ja ja, de perfectie komt hierbij ook om de hoek kijken’ etc. Mijn hart zegt de hele tijd, laat het maar ontstaan, volg dat wat er is en laat het zich ontvouwen aan je. Ik voel een enorm vertrouwen dat dit gaat lukken. Ik voel een vertrouwen dat we het met z’n allen voor elkaar krijgen, dat wat er voor nodig is ook echt naar me toe komt om het te kunnen realiseren. Sterker nog, in mijn beleving is het al gelukt, heeft het bad al ergens gestaan, hebben er al vele mensen in gelegen en is het voor hen een geweldige ervaring geweest.
Dus het is al gelukt, het bad is al ingewijd en alles is op zijn pootjes ‘nou ja, wieltjes in dit geval’ terecht gekomen en voor mijn gevoel rolt het ook lekker door! ‘Het liefst de hele wereld over!’
Ok, nu nog even terug naar de pitch. Hoe ga ik dat nu aanpakken? Ben ik afhankelijk van het geld? Nee, het zou wel erg fijn zijn als er een bedrag is waarmee een aantal dingen gemakkelijker geregeld kunnen worden. Heb ik iets te verliezen? Nee, ik heb alleen maar te winnen. En sowieso win ik een ervaring. Die neemt niemand me meer af. Het allerbelangrijkste is dat ik plezier heb, ervan geniet en mijn drive van binnenuit voel!! Dus al die gedachten van hoe het moet laat ik voor wat ze zijn en ik laat ontstaan wat er dinsdag wil worden verteld. ‘Klinkt vaag voor mijn hoofd en voelt relaxed voor mijn hart!’
Laat jij je ook wel eens 'gek' maken door je gedachten terwijl je diep van binnen voelt dat het allemaal ok is en toch wel gaat lukken? Ik ben benieuwd hoe jij dan met je gedachten omgaat?
Hmmm, het wil niet echt (of echt niet) lukken om een pitch te schrijven voor de pitchavond van Awesome Foundation Tilburg. Al een hele tijd gebeurd er niets op het beeldscherm voor me, ik begin hem een beetje te nijpen. Ik heb nog welgeteld twee en een halve dag om me voor te bereiden. Ok, ik beken, ik heb al twee dagen verloren laten gaan. Tja, uitstelgedrag, ik heb er op het moment enorm veel last van. Inmiddels is het 11.04 uur en heb ik een al hele grote chocoladereep achterover gewerkt ‘En dan houd ik de rest van de verorberde etenswaren maar liever even voor mezelf!’
Spannend, dat is wat ik het vind. Enorm spannend…
Het voelt alsof er heel veel vanaf hangt. ‘Nou ja, volgens mij is het eigenlijk geen gevoel maar zijn het gedachten.’
Hoe krijg ik in 5 minuten tijd de jury zover dat ze ‘Baden in Liefde’ het geweldigste project vinden wat is gepresenteerd en de € 1000,- cheque aan mij overhandigen. En daar zit de clou, ik ben bezig met wat ik denk dat zij willen horen, wat zij nodig hebben.
Voor mij werkt het het beste om er gewoon over te vertellen. De vraag is of ik dan, dat waar zij de keuze op baseren, ook echt te pakken heb.
Terug naar de kern…wat wil IK? Wat is het doel, wat wil ik bereiken?
Het uiteindelijke doel is dat op 10 mei het bad ergens staat en dat mensen letterlijk een moment kunnen baden in liefde. Dat is het, niet meer en niet minder. En het hoe, wat, wie, waar is daarin wat nog open ligt. Mijn hoofd maakt overuren met het regelen ervan, met het bedenken, uitzoeken, er iets van vinden ‘ja ja, de perfectie komt hierbij ook om de hoek kijken’ etc. Mijn hart zegt de hele tijd, laat het maar ontstaan, volg dat wat er is en laat het zich ontvouwen aan je. Ik voel een enorm vertrouwen dat dit gaat lukken. Ik voel een vertrouwen dat we het met z’n allen voor elkaar krijgen, dat wat er voor nodig is ook echt naar me toe komt om het te kunnen realiseren. Sterker nog, in mijn beleving is het al gelukt, heeft het bad al ergens gestaan, hebben er al vele mensen in gelegen en is het voor hen een geweldige ervaring geweest.
Dus het is al gelukt, het bad is al ingewijd en alles is op zijn pootjes ‘nou ja, wieltjes in dit geval’ terecht gekomen en voor mijn gevoel rolt het ook lekker door! ‘Het liefst de hele wereld over!’
Ok, nu nog even terug naar de pitch. Hoe ga ik dat nu aanpakken? Ben ik afhankelijk van het geld? Nee, het zou wel erg fijn zijn als er een bedrag is waarmee een aantal dingen gemakkelijker geregeld kunnen worden. Heb ik iets te verliezen? Nee, ik heb alleen maar te winnen. En sowieso win ik een ervaring. Die neemt niemand me meer af. Het allerbelangrijkste is dat ik plezier heb, ervan geniet en mijn drive van binnenuit voel!! Dus al die gedachten van hoe het moet laat ik voor wat ze zijn en ik laat ontstaan wat er dinsdag wil worden verteld. ‘Klinkt vaag voor mijn hoofd en voelt relaxed voor mijn hart!’
Laat jij je ook wel eens 'gek' maken door je gedachten terwijl je diep van binnen voelt dat het allemaal ok is en toch wel gaat lukken? Ik ben benieuwd hoe jij dan met je gedachten omgaat?